به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا پی سپار، مسئول مرکز ترجمه و میز اروپا-امریکا پژوهشگاه مطالعات تقریبی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در مطلبی اینگونه آورده است:

آیا می دانید در حال حاضر چند کتاب درباره اسلام، قرآن، علوم قرآنی و حدیث، فقه اسلامی و تاریخ اسلام به زبان انگلیسی نوشته و یا ترجمه شده و در دسترس مخاطبین در سطح جهان قرار دارد؟

یک جستجوی ساده در موتور جستجوی گوگل بوکس (Google books) نشان می دهد کلمات فوق در عنوان یا متن چه تعداد کتاب انگلیسی بکار رفته است:
کلمه اسلام به انگلیسی در عنوان یا متن بیش از سی میلیون (۳۰,۰۰۰,۰۰۰) کتاب
کلمه قرآن با نگارش های مختلف به انگلیسی در عنوان یا متن بیش از (۱۰,۳۰۰,۰۰۰) کتاب
کلمه علوم قرآنی در عنوان یا متن (۲۹,۲۰۰) کتاب
کلمه حدیث و علوم حدیث در عنوان یا متن (۸۶,۲۰۰) کتاب
کلمه فقه اسلامی در عنوان یا متن (۵۰۰,۰۰۰) کتاب
کلمه تاریخ اسلام در عنوان یا متن (۲۳,۵۰۰,۰۰۰) کتاب

آیا می دانید سهم علمای ما در ایران و عراق در این حجم وسیع کتب اسلامی به زبان انگلیسی بسیارناچیز و غیر قابل ذکر است؟

آیا می دانید که بسیاری از نویسندگان کتب اسلامی به زبان انگلیسی که به عنوان اسلام شناس در دنیا مطرح هستند و از نظر علوم اسلامی هم با علما و فضلای ما قابل مقایسه نیستند بسیار شناخته شده تر از امثال آیت الله جوادی آملی و علامه محمد تقی جعفری هستند؟ در واقع بسیاری از آثار اسلام شناسان غربی به علت اینکه به زبان انگلیسی نوشته شده اند هم اکنون در دانشگاه های دنیا به عنوان متن درسی و یا مرجعی برای پژوهش و شناخت اسلام استفاده شده و نویسندگان آنها نیز به عنوان معرف اسلام و قران معرفی می شوند در حالی که امثال این دو بزرگوار برای غالب مخاطبین اسلام کاملا ناشناخته اند.

برای روشن شدن عمق فاجعه دوباره یک جستجوی ساده، این بار در موتور جستجوی گوگل، نشان می دهد که نام "آنه ماری شیمل" و "ویلیام مونتگمری وات"، دو اسلام شناس غربی، با حروف لاتین به ترتیب یک میلیون و چهارصد هزار بار (۱۴۰۰۰۰۰) و دو میلیون و نهصد هزار بار (۲۹۰۰۰۰۰) در صفحه های اینترنت بکار رفته است ولی نام آیت الله عبدالله جوادی به لاتین فقط نود و چهار بار(۹۴)؛ در حالی که از نظر علوم اسلامی و قرانی آیت الله جوادی آملی کجا و آن حضرات کجا!

نتیجه این کم کاری در ارائه اسلام ناب محمدی از ناحیه سخنگویان راستین و معتبر اسلام به زبان انگلیسی این شده که تشنگان معارف اسلام در دنیا در شکل و شمایل و قالب های فهم اسلام شناسان غربی با اسلام، قران، فقه و کلام آشنا شده و دیگر علمای ما را به عنوان سخنگوی اسلام نمی شناسند. این تازه اول بحرانی دیگر در مسیر معرفی اسلام است.

در بحث تقریب مذاهب و وحدت اسلامی نیز مسئله دقیقا همین است. نویسندگان غربی که دیدگاه‌هایی غیر از ما در خصوص وحدت و اختلاف امت اسلامی دارند تاکنون بواسطه زبان انگلیسی ایده های خود را در این حوزه به مخاطبین خود در سراسر دنیا القا کرده اند درحالی که ما در مجمع تقریب مذاهب به سایت و آثار فارسی و عربی اکتفا کرده و ایده های خود را حداکثر برای مخاطبین فارسی و کشور های عرب منطقه بطور مکرر بازنویسی می کنیم؛ مخاطبینی که چه در جبهه موافق و چه مخالف، گوش هایشان از این مطالب پر بوده و چندان بر آن وقعی نمی نهند.

تا کی نسبت به آثار و نتایج عظیم تالیف و ترجمه آثار اسلامی و ایده های وحدت اسلامی به زبان انگلیسی غفلت می کنیم. اگر این آثار به زبان انگلیسی در دنیا منتشر شود به علت اینکه عمده تحصیل کردگان کشور های دنیا با این زبان آشنا هستند چنانچه به این آثار علاقمند شوند بطور خودکار آنها را به زبانهای کشور خود نیز ترجمه می کنند و بدین ترتیب ایده ها و آثار اسلامی و وحدت در سراسر دنیا و در دانشگاه های مختلف نفوذ کرده و علما و فضلای ارزشمند ما به عنوان مرجع علمی و سخنگوی قابل اعتنا در این خصوص مطرح می شوند. آنگاه "آیت الله جوادی آملی" در جایگاه خویش می نشیند و "آنه ماری شیمل" در جای خویش، و دیگر مسئله ای نیست.